28 Δεκ 2007

μακρά απουσία

Καιρό είχα να γράψω, για την ακρίβεια ποτέ δεν έγραψα στο ιστολόγιο...είναι η πρώτη φορά που θα αποπειραθώ να γράψω κάτι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω κάτι να πώ..απλά για να αποκτήσει έναν λόγο ύπαρξης αυτό το προσωπικό ιστολόγιο και ποιος ξέρει;στην πορεία ίσως να βρεθεί και ένας πραγματικός λόγος που να δικαιολογεί την ύπαρξή του.
Ίσως η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών με ότι αυτό συνεπάγεται να έβγαλε στην επιφάνεια την ανάγκη επικοινωνίας και που μόνο έτσι απρόσωπα,στο χάος του διαδικτύου θέλησα να μοιραστώ.
Πιστεύω ακράδαντα πως οι γιορτές κρύβουν θλίψη,ίσως περισσότερο θλίψη παρά χαρά.Δεν τρομάζω όμως, είναι γόνιμο το συναίσθημα της θλίψης σίγουρα περισσότερο γόνιμο από αυτό της χαράς και της ευτυχίας.Η θλίψη με κινητοποιεί, με κρατά σε εγρήγορση, με εκλογικεύει.
Σκεπτόμενος στιγμές της ζωής μου, διαπιστώνω ότι σε περιόδους θλίψης ήμουν δημιουργικός, δραστήριος, ζωντανός.
Η χαρά ''κοιμίζει'', με την ευτυχία εφησυχάζεις και μένεις στην απόλυτα καθησυχαστική λογική του ''όλα πάνε καλά''.Φυσικά χρειάζεται και η ευτυχία, λίγες στιγμές ευτυχίας σε ξεκουράζουν έστω κι αν σε ''κοιμίζουν''.
Σημαντικά ή ασήμαντα, παιδαριώδη ή λογικά αυτά σκέφτηκα τούτες τις μέρες και αυτά έγραψα.Ίσως κάποιοι συμφωνούν αλλά και κάποιοι σίγουρα θα διαφωνούν μαζί μου.
Έτσι άλλωστε πρέπει να συμβαίνει...η σύνθεση γεννιέται από τις αντιθέσεις..

Δεν υπάρχουν σχόλια: