Τι είναι αυτό που τελικά μας κρατά ζωντανούς;Τι είναι αυτό που έρχεται σαν από μηχανής θεός να μας σώσει όλες εκείνες τις στιγμές που τα αποθέματα ελπίδας στερεύουν;
Άγνωστη η απάντηση μα ταυτόχρονα και απολύτως γνώριμη..Είναι η προσδοκία της ελπίδας που όσο κι αν εξαντλείται, πάντα υπάρχει, γιατί απλά είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση.Είναι αυτό το ανεξήγητο αίσθημα της αναμονής του καλού που πάντα προσδοκούμε να συναντήσουμε όσο κι αν τα γεγονότα πολλές φορές δεν μας επιτρέπουν ούτε καν να το σκεφτούμε.Είναι βεβαίως, αυτή η μοιρολατρική προσέγγιση του ανθρώπου ότι πάντα μετά από την ατυχή στιγμή έρχεται η άνθηση και η σωτηρία.
Έτσι μένει ζωντανός ο άνθρωπος με την ελπίδα, την προσδοκία, την αναμονή που του αποκαλύπτονται σαν φάροι στον αχανή ωκεανό της μίζερης καθημερινότητάς του που βεβαίως όσο μίζερη και άθλια κι αν την χαρακτηρίζει του υποδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο την αξία της ύπαρξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου