η φωτογραφία ως τέχνη

Ποτέ στο παρελθόν η φωτογραφία δεν αντιμετωπίστηκε ως τέχνη.Η αναγνώρισή της ως μια από τις σύγχρονες μορφές τέχνης άργησε σημαντικά να έρθει και αυτό έγινε πρωτίστως επειδή θεωρήθηκε ότι είναι μια ''εύκολη'' τέχνη που γιίνεται αντιληπτή από όλους, ακόμη και από εκείνους που δεν έχουν εκπαιδευθεί πάνω σε ζητήματα τέχνης.

Η αλήθεια είναι πως η φωτογραφία είναι ένα πολύ φτωχό μέσο, αρκεί μια μηχανή και ένα κλίκ για να καταγράψεις μια εικόνα του ορατού κόσμου.Γιατί, θα έλεγε κανείς, είναι δυνατόν να απεικονιστεί με μια φωτογραφική μηχανή ο ''αόρατος'' κόσμος;Ακριβώς από αυτό το σημείο ξεκινά το ενδιαφέρον της φωτογραφίας ως τέχνης και βεβαίως προκύπτει και η πεποίθηση ότι τελικά δεν είναι εύκολη τέχνη η φωτογραφία ούτε για να την υπηρετήσεις αλλά ούτε και για να την διαβάσεις.

Το κύριο ενδιαφέρον της φωτογραφίας δημιουργείται από τη στιγμή που μια φωτογραφία καταφέρνει να υπερβεί το θέμα της όπως λέει και ο κορυφαίος κατά την άποψη μου δάσκαλος της φωτογραφίας Πλάτωνας Ριβέλλης.Από τη στιγμή εκείνη δηλαδή, που το απεικονιζόμενο θέμα απλά θα είναι η αφορμή για μια πιο βαθιά ανάγνωση της φωτογραφίας που θα δημιουργήσει με τη σειρά της μια ροή σκέψεων και συνειρμών με τελικό στόχο βέβαια τη συγκίνηση του αναγνώστη-θεατή.

Είναι δύσκολο βέβαια να αντιληφθεί κανείς την αξία μιας τέτοιας φωτογραφίας από τη στιγμή που καθημερινά κατακλυζόμαστε από ανούσιες και περιττές εικόνες διαφημιστικής κυρίως αξίας που εξύπηρετούν συγκεκριμένο στόχο, την πώληση.

Αξίζει να επισκεφθεί κανείς το http://www.masters-of-photography.com/ και να θαυμάσει τη δουλειά υπέροχων φωτογράφων-δημιουργών όπως ο De Carava, o Kertesz, o Winogrand, η Cameron, o Evans και πολλών άλλων που υπηρέτησαν τίμια και δημιουργικά αυτή τη νέα μορφή τέχνης που στις μέρες μας τείνει να πάρει την μορφή επιδημίας.Μια τέτοια επιδημία θα ήταν αποδεκτή αρκεί να είχε γίνει κατανοητό από όλους όσοι ασχολούνται με τη φωτογραφία ότι η δύναμη της εικόνας δεν έγκειται μόνο σε αυτό που αναπαριστά αλλά κυρίως σε αυτό που υποννοεί.