Για μια ακόμη φορά ο Darren Aronofsky καταπιάνεται με την σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου χαρακτήρα και τον τρόπο που αυτή εξωτερικεύεται όταν βρεθεί υπό ορισμένες συνθήκες.
Κάπως έτσι συμβαίνει και με τη Νίνα που την υποδύεται η για μια ακόμη φορά εκπληκτική Natalie Portman, που όταν της ανατίθεται ο ρόλος της πρίμα μπαλαρίνας για την παράσταση ''Η λίμνη των κύκνων'', βυθίζεται στις πιο σκοτεινές πλευρές της ψυχής της.
Η ψυχαναγκαστική μητέρα, κεντρικό σύμβολο στις ταινίες του Αronofsky, ο σκληρός και πειθαρχημένος δάσκαλος και βεβαίως η ασίγαστη επιθυμία για τελειότητα οδηγούν τη Νίνα σε εσωτερικές αναζητήσεις τόσο βαθιές που αδυνατεί να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα και την πραγματικότητα από την ψευδαίσθηση.
Το πάθος είναι εκείνο που τελικά θα την βοηθήσει να συνειδητοποιήσει ότι ο ''μαύρος κύκνος'' υπάρχει μέσα της και λειτουργεί ως οδηγός για την υλοποίηση του ονείρου...
Φιλμογραφία Darren Aronofsky:
2012 Machine Man (announced)
2011 The Wolverine (announced)
2010 Black Swan
2008 The Wrestler
2006 The Fountain
2000 Requiem for a Dream
1998 Pi
1994 No Time (short)
1993 Protozoa (short)
1991 Fortune Cookie (short)
28 Δεκ 2010
27 Δεκ 2010
Tamara Drewe
Ένα ακόμη έξυπνο φίλμ από τον ευφυή Stephen Frears που αυτή την φορά πραγματεύεται την ανααστάτωση που προκαλείται στους κατοίκους μιας μικρής βρετανικής κωμόπολης από την επιστροφή της μοιραίας Tamara.Σάτιρα με γλυκόπικρα αστεία για την υποκρισία, την αλαζονεία, την αναζήτηση της επιτυχίας, την γοητεία του εφήμερου.
Με το τέλος της ταινίας επιβεβαιώνεται περίτρανα πως αυτό που μετρά στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η αλήθεια όσο πικρή κι αν είναι πολλές φορές, αφήνοντας ωστόσο ένα σχόλιο σχετικά με το πότε ένας κειμενογράφος γίνεται μεγάλος συγγραφέας(....''όλοι οι συγγραφείς είναι ψεύτες και κλέφτες'').
Το γλυκό χαμόγελο στα χείλη των θεατών που βγαίνουν από την σκοτεινή αίθουσα μάλλον είναι ο καλύτερος δείκτης για να ωθήσει κάποιον να επιλέξει και να δεί την συγκεκριμένη ταινία.
Φιλμογραφία Stephen Frears:
2010 Tamara Drewe
2009 Chéri
2008 Skip Tracer (TV movie)
2007 The Making of 'The Queen' (TV documentary) (uncredited)
2006 The Queen
2005 Mrs Henderson Presents
2003 The Deal (TV movie)
2002 Dirty Pretty Things
2000 Liam
2000 Fail Safe (TV movie)
2000 High Fidelity
1998 The Hi-Lo Country
1997 A Personal History of British Cinema by Stephen Frears (TV documentary)
1996 The Van
1996 Mary Reilly
1993 The Snapper (TV movie)
1992/I Hero
1990 The Grifters
1988 Dangerous Liaisons
1984-1988 The Comic Strip Presents... (TV series)
-Mr. Jolly Lives Next Door (1988)
–Consuela, or, the New Mrs. Saunders (1986)
–The Bullshitters: Roll out the Gunbarrel (1984)
1987 Sammy and Rosie Get Laid
1987 Prick Up Your Ears
1986 Walter and June (TV movie)
1986 Screen Two (TV series)
– Song of Experience (1986)
1985 My Beautiful Laundrette
1984 The Hit
1984 December Flower (TV movie)
1983 Saigon: Year of the Cat (TV movie)
1983 The Last Company Car (TV movie)
1982 Walter (TV movie)
1976-1981 BBC2 Playhouse (TV series)
- Going Gently (1981)
– Play Things (1976)
1979 Bloody Kids
1975-1979 Play for Today (TV series)
– Long Distance Information (1979)
– Early Struggles (1976)
– Sunset Across the Bay (1975)
1979 One Fine Day (TV movie)
1979 Afternoon Off (TV movie)
1978 Doris and Doreen (TV movie)
1978 Me! I'm Afraid of Virginia Woolf (TV movie)
1977-1978 ITV Playhouse (TV series)
– Cold Harbour (1978)
– Last Summer (1977)
1977-1978 BBC2 Play of the Week (TV series)
– A Visit from Miss Protheroe (1978)
– Able's Will (1977)
1977 Black Christmas (TV movie)
1977 Last Summer (TV movie)
1975 Three Men in a Boat (TV movie)
1975 Daft As a Brush (TV movie)
1974 Second City Firsts (TV series)
– Match of the Day (1974)
1973 Sporting Scenes (TV series)
– England, Their England (1973)
1971-1973 Follyfoot (TV series)
– The Distant Voice (1973)
– Know-All's Nag (1971)
– The Charity Horse (1971)
– Dora (1971)
1973 The Cricket Match (TV movie)
1972 A Day Out (TV movie)
1971 Gumshoe
1970 Tom Grattan's War (TV series)
– Badge of Fear (1970)
– The Coward (1970)
– Blind Man's Bluff (1970)
– The Walking Bomb (1970)
1969 Parkin's Patch (TV series)
– Boys (1969)
– The Deserter (1969)
1968 The Burning (short)
Με το τέλος της ταινίας επιβεβαιώνεται περίτρανα πως αυτό που μετρά στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η αλήθεια όσο πικρή κι αν είναι πολλές φορές, αφήνοντας ωστόσο ένα σχόλιο σχετικά με το πότε ένας κειμενογράφος γίνεται μεγάλος συγγραφέας(....''όλοι οι συγγραφείς είναι ψεύτες και κλέφτες'').
Το γλυκό χαμόγελο στα χείλη των θεατών που βγαίνουν από την σκοτεινή αίθουσα μάλλον είναι ο καλύτερος δείκτης για να ωθήσει κάποιον να επιλέξει και να δεί την συγκεκριμένη ταινία.
Φιλμογραφία Stephen Frears:
2010 Tamara Drewe
2009 Chéri
2008 Skip Tracer (TV movie)
2007 The Making of 'The Queen' (TV documentary) (uncredited)
2006 The Queen
2005 Mrs Henderson Presents
2003 The Deal (TV movie)
2002 Dirty Pretty Things
2000 Liam
2000 Fail Safe (TV movie)
2000 High Fidelity
1998 The Hi-Lo Country
1997 A Personal History of British Cinema by Stephen Frears (TV documentary)
1996 The Van
1996 Mary Reilly
1993 The Snapper (TV movie)
1992/I Hero
1990 The Grifters
1988 Dangerous Liaisons
1984-1988 The Comic Strip Presents... (TV series)
-Mr. Jolly Lives Next Door (1988)
–Consuela, or, the New Mrs. Saunders (1986)
–The Bullshitters: Roll out the Gunbarrel (1984)
1987 Sammy and Rosie Get Laid
1987 Prick Up Your Ears
1986 Walter and June (TV movie)
1986 Screen Two (TV series)
– Song of Experience (1986)
1985 My Beautiful Laundrette
1984 The Hit
1984 December Flower (TV movie)
1983 Saigon: Year of the Cat (TV movie)
1983 The Last Company Car (TV movie)
1982 Walter (TV movie)
1976-1981 BBC2 Playhouse (TV series)
- Going Gently (1981)
– Play Things (1976)
1979 Bloody Kids
1975-1979 Play for Today (TV series)
– Long Distance Information (1979)
– Early Struggles (1976)
– Sunset Across the Bay (1975)
1979 One Fine Day (TV movie)
1979 Afternoon Off (TV movie)
1978 Doris and Doreen (TV movie)
1978 Me! I'm Afraid of Virginia Woolf (TV movie)
1977-1978 ITV Playhouse (TV series)
– Cold Harbour (1978)
– Last Summer (1977)
1977-1978 BBC2 Play of the Week (TV series)
– A Visit from Miss Protheroe (1978)
– Able's Will (1977)
1977 Black Christmas (TV movie)
1977 Last Summer (TV movie)
1975 Three Men in a Boat (TV movie)
1975 Daft As a Brush (TV movie)
1974 Second City Firsts (TV series)
– Match of the Day (1974)
1973 Sporting Scenes (TV series)
– England, Their England (1973)
1971-1973 Follyfoot (TV series)
– The Distant Voice (1973)
– Know-All's Nag (1971)
– The Charity Horse (1971)
– Dora (1971)
1973 The Cricket Match (TV movie)
1972 A Day Out (TV movie)
1971 Gumshoe
1970 Tom Grattan's War (TV series)
– Badge of Fear (1970)
– The Coward (1970)
– Blind Man's Bluff (1970)
– The Walking Bomb (1970)
1969 Parkin's Patch (TV series)
– Boys (1969)
– The Deserter (1969)
1968 The Burning (short)
11 Δεκ 2010
Κ.Κ.
Σε γνώρισα μέσα από τις δουλειές σου στην ομάδα εδάφους και είχα πραγματικά εκπλαγεί από την καινούρια ερμηνευτική προσέγγιση που πρότεινες αλλά και από τη νέα εικαστική αντίληψη που καθιέρωνες στον σύγχρονο χορό.Τι να πρωτοθυμηθώ...την ''Ανθρώπινη Δίψα'', το ''Για πάντα'', την ''Μήδεια''...τίμιες παραγωγές, εικαστικά καινοτόμες φτιαγμένες με συνέπεια και ειλικρίνεια, τιμώντας το κοινό που επέλεγε να σε δει, αυτό το μικρό σχετικά κοινό που είχε επιλέξει συνειδητά να σε ακολουθεί πιστά σε κάθε σου βήμα.
Ακόμα κι όταν έγινες ευρέως γνωστός μέσα από την δουλειά σου για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004, το κοινό που ήδη σε ήξερε από πρίν, σε θαύμασε για μια ακόμη φορά γιατί πολύ απλά είχες καταφέρει να δώσεις το γνώριμο καλλιτεχνικό στίγμα σου σε μια μαζική, παγκόσμιας εμβέλειας εκδήλωση, αυτή της τελετής έναρξης.Ακόμα και το ''2'' που ακολούθησε και για το οποίο κατηγορήθηκες από μια μερίδα κοινού για την homoerotic προσέγγισή σου δεν με άφησε αδιάφορο.Η ανανεωμένη ''Μήδεια'' με συγκλόνισε ακόμα κι αν εξαρχής διαφωνούσα με την επιλογή του Παλλάς για την παρουσίαση της δουλειάς σου.
Θύμωσα και μπορώ να πώ πως στενοχωρήθηκα όμως ύστερα από την παράσταση ''Κ.Κ.'' που είδα χθές(ξανά στο Παλλάς).Μελοποιημένα 13 ποιήματα του Κωσταντίνου Καβάφη από την Λένα Πλάτωνος συνοδευόμενα από videos που επέλεξες και επιμελήθηκες από το προσωπικό σου αρχείο(αν θυμάμαι καλά).
Σίγουρα δεν ενθουσιάστηκα, αποδέχομαι όμως ότι κάθε δημιουργός επιθυμεί να πειραματιστεί δοκιμάζοντας νέα πράγματα αφού ο πειραματισμός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας.Ακόμα κι αν δεν πετύχει το πείραμα είναι θεμιτό και καλώς συμβαίνει.
Ωστόσο θεωρώ πως κάθε δουλειά δεν ταιριάζει να παρουσιαστεί σε οποιοδήποτε χώρο.Και εδώ θύμωσα, γιατί η επιλογή του Παλλάς για την παρουσίαση αυτής της δουλειάς, ήταν εντελώς ακατάλληλη.
Ακατάλληλη γιατί το Παλλάς είναι ο απόλυτος ''αστικός'' χώρος που κάθε κυρία του Κολωνακίου επιλέγει για να δει και να την δούν ανεξάρτητα από την παράσταση που ανεβαίνει κάθε φορά.Είναι ο απόλυτος χώρος της αθηναϊκής μπουρζουαζίας.
Φίλε Δημήτρη Παπαϊωάννου επέλεξες το Παλλάς για την 40λεπτη ''πειραματική'' παραγωγή σου γνωρίζοντας(και είμαι βέβαιος για αυτό)πως δεν ταιριάζει στο ύφος της παράστασης.Πιστεύω επίσης πως γνώριζες πως θα γεμίσεις το τεράστιο Παλλάς αφού η φήμη του ονόματός σου είναι πια τόσο ισχυρή(και καλώς είναι)ώστε κάθε δουλειά σου να θεωρείται καλλιτεχνικό γεγονός(και καλώς συμβαίνει).Και για μένα αυτό σε λαϊκά ελληνικά ονομάζεται ''αρπαχτή''.Και η ''αρπαχτή'' δεν ταιριάζει σε ένα δημιουργό που θέλει να σέβεται το κοινό του.Μια καλλιτεχνική δημιουργία μπορεί να είναι απλά καλή ή κακή, δεν πρέπει όμως να δίνει την αίσθηση του ξεπουλήματος των ιδανικών.
Είμαι βέβαιος πως η Λένα Πλάτωνος θα διαφώνησε ως προς την επιλογή του χώρου.
(μια καλοπροαίρετη κριτική ματιά από έναν ετεροφυλόφιλο εραστή της τέχνης)
Ακόμα κι όταν έγινες ευρέως γνωστός μέσα από την δουλειά σου για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004, το κοινό που ήδη σε ήξερε από πρίν, σε θαύμασε για μια ακόμη φορά γιατί πολύ απλά είχες καταφέρει να δώσεις το γνώριμο καλλιτεχνικό στίγμα σου σε μια μαζική, παγκόσμιας εμβέλειας εκδήλωση, αυτή της τελετής έναρξης.Ακόμα και το ''2'' που ακολούθησε και για το οποίο κατηγορήθηκες από μια μερίδα κοινού για την homoerotic προσέγγισή σου δεν με άφησε αδιάφορο.Η ανανεωμένη ''Μήδεια'' με συγκλόνισε ακόμα κι αν εξαρχής διαφωνούσα με την επιλογή του Παλλάς για την παρουσίαση της δουλειάς σου.
Θύμωσα και μπορώ να πώ πως στενοχωρήθηκα όμως ύστερα από την παράσταση ''Κ.Κ.'' που είδα χθές(ξανά στο Παλλάς).Μελοποιημένα 13 ποιήματα του Κωσταντίνου Καβάφη από την Λένα Πλάτωνος συνοδευόμενα από videos που επέλεξες και επιμελήθηκες από το προσωπικό σου αρχείο(αν θυμάμαι καλά).
Σίγουρα δεν ενθουσιάστηκα, αποδέχομαι όμως ότι κάθε δημιουργός επιθυμεί να πειραματιστεί δοκιμάζοντας νέα πράγματα αφού ο πειραματισμός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας.Ακόμα κι αν δεν πετύχει το πείραμα είναι θεμιτό και καλώς συμβαίνει.
Ωστόσο θεωρώ πως κάθε δουλειά δεν ταιριάζει να παρουσιαστεί σε οποιοδήποτε χώρο.Και εδώ θύμωσα, γιατί η επιλογή του Παλλάς για την παρουσίαση αυτής της δουλειάς, ήταν εντελώς ακατάλληλη.
Ακατάλληλη γιατί το Παλλάς είναι ο απόλυτος ''αστικός'' χώρος που κάθε κυρία του Κολωνακίου επιλέγει για να δει και να την δούν ανεξάρτητα από την παράσταση που ανεβαίνει κάθε φορά.Είναι ο απόλυτος χώρος της αθηναϊκής μπουρζουαζίας.
Φίλε Δημήτρη Παπαϊωάννου επέλεξες το Παλλάς για την 40λεπτη ''πειραματική'' παραγωγή σου γνωρίζοντας(και είμαι βέβαιος για αυτό)πως δεν ταιριάζει στο ύφος της παράστασης.Πιστεύω επίσης πως γνώριζες πως θα γεμίσεις το τεράστιο Παλλάς αφού η φήμη του ονόματός σου είναι πια τόσο ισχυρή(και καλώς είναι)ώστε κάθε δουλειά σου να θεωρείται καλλιτεχνικό γεγονός(και καλώς συμβαίνει).Και για μένα αυτό σε λαϊκά ελληνικά ονομάζεται ''αρπαχτή''.Και η ''αρπαχτή'' δεν ταιριάζει σε ένα δημιουργό που θέλει να σέβεται το κοινό του.Μια καλλιτεχνική δημιουργία μπορεί να είναι απλά καλή ή κακή, δεν πρέπει όμως να δίνει την αίσθηση του ξεπουλήματος των ιδανικών.
Είμαι βέβαιος πως η Λένα Πλάτωνος θα διαφώνησε ως προς την επιλογή του χώρου.
(μια καλοπροαίρετη κριτική ματιά από έναν ετεροφυλόφιλο εραστή της τέχνης)
4 Δεκ 2010
Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά...
Ο μικρός Λουκάς, ώριμος κινηματογραφιστής μα κυρίως ώριμος έφηβος δίνει μάθημα ζωής στον ''ώριμο'' ενήλικο.Μπράβο!
2 Νοε 2010
...με αφορμή την ''φρεναπάτη''
...με τον ''Γυάλινο κόσμο'' ταράχτηκα με την ''Φρεναπάτη'' μαγεύτηκα...άλλη μια φορά η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαυρίκιου στο καταπληκτικό έργο του Pierre Corneille με συγκλόνισε...
και τέλος πάντων φτάνει πια!είναι μεγάλη φτήνια να κρέμεται το θέατρο απ'των γονιών την γκρίνια!
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Απένανατι στα "αρνούμαι" των γονιών η Φρεναπάτη δικαιώνει τα "θέλω" των παιδιών τους, καθώς ελευθερώνει τα όνειρά τους από τις επιταγές μιας τερατώδους κοινωνίας που περιθωριοποιεί τους "ονειροπαρμένους".
Ένας τέτοιος νεαρός εξεγερμένος εναντίον μιας συντηρητικής και αυταρχικής μητέρας, δραπετεύει προς το άγνωστο αναζητώντας την τύχη του.Θα γνωρίσει την περιπέτεια, την ηδονή, τον μεγάλο έρωτα,την τέχνη...Μέχρι και τον ήρωα των παιδικών του χρόνων...
Η μάνα ψάχνει τον γιο της για δέκα ολόκληρα χρόνια σε γη και ουρανό.Στο τέλος "προσγειώνεται" πάνω σε μια λαμπρή σκηνή όπου πρωταγωνιστεί το ίδιο της το παιδί, προστατευμένο από έναν υπερήλικα μάγο-ηθοποιό κάτι σαν "θεότητα" του θεάτρου που αναλαμβάνει την υπεράσπιση της τέχνης του απέναντι στην "θεατροφοβική" υστερία της μητέρας.
Έτσι το έργο του Corneille γίνεται ένας ύμνος στο θέατρο, μια κορυφαία μαρτυρία που δεν φιμώνεται από καμιά εξουσία, γονική ή άλλη...
Στόχος της μετάφρασης, της διασκευής και της σκηνοθεσίας είναι να φέρουν το μοναδικό αυτό έργο εμπρός στον σημερινό θεατή με την ελευθερία που υποβάλλει αυτό το άναρχο "παράξενο τέρας", όπως το αποκαλεί ο ίδιος ο συγγραφέας, εννοώντας ότι στην Φρεναπάτη καταστρατηγούνται οι δραματουργικοί κανόνες, ενώ συνυπάρχουν όλα τα θεατρικά είδη της εποχής του.
Η έμμετρη απόδοση βασίζεται στην αναθεωρημένη από τον συγγραφέα έκδοση του 1660.Τότε ο Corneille άλλαξε σε L'illusion comique τον αρχικό τίτλο(η θεατρική ή η κωμική φρεναπάτη, ανάλογα με το ποιο στοιχείο του επιθέτου comique επιθυμεί να τονίσει ο μεταφραστής).
Στη Γαλλία το έργο είναι ευρύτερα γνωστό με τον αρχικό τίτλο του, αν και κάποιες ιστορικές παραστάσεις χρησιμοποιούν τον τίτλο του 1660, τον οποίο χρησιμοποιεί και Tony Kushner στην διασκευή του(1990).Τον τίτλο Φρεναπάτη στα ελληνικά έδωσε ο Στρατής Πασχάλης, όταν μετέφρασε την διασκευή του Kushner.
Κύριο χαρακτηριστικό του έργου είναι η χρήση του μηχανισμού του "θεάτρου μέσα στο θέατρο", χαρακτηριστικό της μπαρόκ δραματουργίας, που επιδιώκει την υπογράμμιση της μυθοπλαστικής υπόστασης του έργου σε αντίθεση με τον αυστηρό κλασσικισμό, που προσπαθεί να σβήσει τα ίχνη της μυθοπλασίας για να πετύχει μια όσο το δυνατόν πιο πειστική ψευδαίσθηση της πραγματικότητας.
και τέλος πάντων φτάνει πια!είναι μεγάλη φτήνια να κρέμεται το θέατρο απ'των γονιών την γκρίνια!
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Απένανατι στα "αρνούμαι" των γονιών η Φρεναπάτη δικαιώνει τα "θέλω" των παιδιών τους, καθώς ελευθερώνει τα όνειρά τους από τις επιταγές μιας τερατώδους κοινωνίας που περιθωριοποιεί τους "ονειροπαρμένους".
Ένας τέτοιος νεαρός εξεγερμένος εναντίον μιας συντηρητικής και αυταρχικής μητέρας, δραπετεύει προς το άγνωστο αναζητώντας την τύχη του.Θα γνωρίσει την περιπέτεια, την ηδονή, τον μεγάλο έρωτα,την τέχνη...Μέχρι και τον ήρωα των παιδικών του χρόνων...
Η μάνα ψάχνει τον γιο της για δέκα ολόκληρα χρόνια σε γη και ουρανό.Στο τέλος "προσγειώνεται" πάνω σε μια λαμπρή σκηνή όπου πρωταγωνιστεί το ίδιο της το παιδί, προστατευμένο από έναν υπερήλικα μάγο-ηθοποιό κάτι σαν "θεότητα" του θεάτρου που αναλαμβάνει την υπεράσπιση της τέχνης του απέναντι στην "θεατροφοβική" υστερία της μητέρας.
Έτσι το έργο του Corneille γίνεται ένας ύμνος στο θέατρο, μια κορυφαία μαρτυρία που δεν φιμώνεται από καμιά εξουσία, γονική ή άλλη...
Στόχος της μετάφρασης, της διασκευής και της σκηνοθεσίας είναι να φέρουν το μοναδικό αυτό έργο εμπρός στον σημερινό θεατή με την ελευθερία που υποβάλλει αυτό το άναρχο "παράξενο τέρας", όπως το αποκαλεί ο ίδιος ο συγγραφέας, εννοώντας ότι στην Φρεναπάτη καταστρατηγούνται οι δραματουργικοί κανόνες, ενώ συνυπάρχουν όλα τα θεατρικά είδη της εποχής του.
Η έμμετρη απόδοση βασίζεται στην αναθεωρημένη από τον συγγραφέα έκδοση του 1660.Τότε ο Corneille άλλαξε σε L'illusion comique τον αρχικό τίτλο(η θεατρική ή η κωμική φρεναπάτη, ανάλογα με το ποιο στοιχείο του επιθέτου comique επιθυμεί να τονίσει ο μεταφραστής).
Στη Γαλλία το έργο είναι ευρύτερα γνωστό με τον αρχικό τίτλο του, αν και κάποιες ιστορικές παραστάσεις χρησιμοποιούν τον τίτλο του 1660, τον οποίο χρησιμοποιεί και Tony Kushner στην διασκευή του(1990).Τον τίτλο Φρεναπάτη στα ελληνικά έδωσε ο Στρατής Πασχάλης, όταν μετέφρασε την διασκευή του Kushner.
Κύριο χαρακτηριστικό του έργου είναι η χρήση του μηχανισμού του "θεάτρου μέσα στο θέατρο", χαρακτηριστικό της μπαρόκ δραματουργίας, που επιδιώκει την υπογράμμιση της μυθοπλαστικής υπόστασης του έργου σε αντίθεση με τον αυστηρό κλασσικισμό, που προσπαθεί να σβήσει τα ίχνη της μυθοπλασίας για να πετύχει μια όσο το δυνατόν πιο πειστική ψευδαίσθηση της πραγματικότητας.
1 Νοε 2010
μια επέτειος μας σώζει...
Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΥΡΙΛΛΑ
Συνήθως οι περιστασιακές πομπές και τυμπανοκρουσίες, σαν αυτές για τα 2.500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα, δεν γράφουν ιστορία, παρά μόνο κρύβουν τη γύμνια. Αν κοιτάξουμε λίγο πιο πέρα, θα διαπιστώσουμε ότι οι Σαλαμινομάχοι δίνουν νέες μάχες κάτω από σκουπίδια και σαπισμένα σίδερα.
Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες ίσως είναι λίγο πιο δικαιωμένος. Ενώ οι Πλαταιείς, μάλλον ξεχασμένοι, μένουν τουλάχιστον ατάραχοι μέσα στον ηρωικό τους ύπνο.
* Η νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα, το 490 π.Χ., θεωρείται καθοριστική για την αναχαίτιση της περσικής εξάπλωσης. Νοηματοδοτείται, δε, ως ιστορικό γεγονός μεγάλης σημασίας για όλο το δυτικό κόσμο. Παρ' όλα αυτά, το ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο στο Σχινιά κατασκευάστηκε πάνω στο πεδίο της μάχης. Το μουσείο είναι καινούριο, οι αρχαιολογικοί χώροι έχουν ευπρεπιστεί (πλην του αιγυπτιακού ιερού στην Μπρεξίζα, που αδυνατεί κανείς και να το βρει), αλλά η περίφημη φετινή επέτειος δεν αξιοποιήθηκε ώστε να γεμίσουν επιτέλους με κόσμο το άδειο μουσείο και οι επίσης άδειοι υπόλοιποι αρχαιολογικοί χώροι. Ούτε διορθώθηκε η κακογουστιά σε όλη τη διαδρομή από την Παλλήνη ώς το Μαραθώνα, κι ας έγινε η επιχείρηση αποξήλωσης λίγων μεγάλων πινακίδων.
* Ο εξαήμερος αποκλεισμός του Ξέρξη στα στενά των Θερμοπυλών μέχρι να σκοτωθεί και ο τελευταίος Ελληνας (480 π.Χ.) έγινε σύμβολο ηρωισμού και αλτρουισμού. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια το μνημείο του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες ήταν χώρος στάθμευσης κυρίως για τα φορτηγά που διέσχιζαν την Εθνική Οδό. Στο πλαίσιο των έργων για τη νέα Εθνική Οδό (ΠΑΘΕ) ο δρόμος μετατοπίστηκε, το μνημείο απελευθερώθηκε, ο ιστορικός τόπος είναι πλέον επισκέψιμος από τον Κολωνό (ο λόφος όπου έγινε το μεγαλύτερο μέρος της μάχης) μέχρι τις Θερμές Πηγές. Η τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων τοποθέτησε πινακίδες και χάρτες για τη διευκόλυνση της πορείας των επισκεπτών και ο Δήμος Λαμίας πρόσφατα εγκαινίασε το Καινοτομικό Κέντρο Ιστορικής Ενημέρωσης με ψηφιακές και εικονικές αναπαραστάσεις της μάχης, ενημερωτικό υλικό και εκπαιδευτικά προγράμματα.
* Αντίθετα, η Σαλαμίνα, αντί για μνημείο δόξας, θυσίας και αξιοπρέπειας, είναι τόπος που προκαλεί ντροπή. Η νικηφόρα ναυμαχία (480 π.Χ.) ήταν η αρχή του τέλους της οριστικής εγκατάλειψης των περσικών επεκτατικών σχεδίων.
Σήμερα, η Ψυττάλεια, το μικρό νησί όπου αποβίβασε τους στρατιώτες του ο Ξέρξης και όπου αργότερα ο Αριστείδης εξόντωσε και τον τελευταίο πέρση πολεμιστή, είναι ο... βόθρος των νεοελλήνων κατοίκων της Αττικής. Οσο για την Κυνόσουρα της Σαλαμίνας, το ακρωτήρι όπου διεξήχθη η ναυμαχία, το ελληνικό κράτος επί 30 και πλέον χρόνια ολιγωρεί να διεκδικήσει αυτό που του ανήκει. Δηλαδή, τον ιστορικό τόπο.
Εικόνα εξαθλίωσης
Η εικόνα που παρουσιάζει έχει ως εξής: Βυθισμένα πλοία, σαπισμένα κουφάρια, σκουριασμένα σιδερικά, η ναυπηγική εταιρεία «Αρκαδία» που είναι εκεί εγκατεστημένη από το 1971 κι ένα μνημείο που παράνομα ανέγειρε η Νομαρχία Πειραιά το 2006. Προσθέτουμε την απαλλοτρίωση του αρχαιολογικού χώρου για την οποία γνωμοδότησε το ΚΑΣ τον ίδιο χρόνο και δεν έγινε ποτέ και τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιά, που σε συνεργασία με τη Νομαρχία Πειραιά προτείνει αναβάθμιση της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης στην Κυνόσουρα στο πλαίσιο αναπτυξιακού σχεδίου της περιοχής με χρονικό ορίζοντα 2010 - 2020. Το μόνο θετικό, το νέο αρχαιολογικό μουσείο της Σαλαμίνας, που λειτούργησε πρόσφατα.
* Ενα χρόνο μετά, το 479 π.Χ., στις βοιωτικές Πλαταιές, η νικηφόρα υπέρ των Ελλήνων σύγκρουση σήμανε το τέλος την περσικής εκστρατείας. Η σημερινή εικόνα του τόπου είναι ένας αναπεπταμένος, μεγάλης έκτασης, αρχαιολογικός χώρος, κηρυγμένος ως ιστορικός τόπος, που ορίζεται από τα τείχη της αρχαίας πόλης. Οι ίδιες οι Πλαταιές είναι κηρυγμένες ως ιερός τόπος, αλλά η μόνη υπόμνηση της ιερότητας μοιάζει να είναι μόνο ένα τουριστικό περίπτερο του ΕΟΤ, που περιήλθε πρόσφατα στο ΥΠΠΟ. Πάντως, όπως μας πληροφορεί ο προϊστάμενος της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων, Θ. Αραβαντινός, από την επιστημονική έρευνα προκύπτει ότι λόγω της συνεχούς μετακίνησης των στρατευμάτων, ο κύριος όγκος της μάχης διεξήχθη στην περιοχή Κρυοκούκι ανάμεσα στις Ερυθρές και τις Πλαταιές. Πρόκειται για μια τεράστια αγροτική έκταση όπου ιδιαίτερη διαχείριση της περιοχής με πινακίδες, διαδρομές επισκεπτών, κέντρο ενημέρωσης κ.ά. δεν υπάρχει. Τουλάχιστον έχει διατηρηθεί ανέπαφη, χωρίς αταίριαστες και κραυγαλέες παρεμβάσεις. Στο μεταξύ, ελληνοαυστριακή αποστολή (με επικεφαλής τον Θ. Αραβαντινό και τον καθηγητή Α. Κονέτσκι) διεξάγει γεωφυσικές έρευνες με τις οποίες έχει εντοπιστεί όλο το μέγεθος της αρχαίας πόλης που σήμερα είναι θαμμένη.*
Συνήθως οι περιστασιακές πομπές και τυμπανοκρουσίες, σαν αυτές για τα 2.500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα, δεν γράφουν ιστορία, παρά μόνο κρύβουν τη γύμνια. Αν κοιτάξουμε λίγο πιο πέρα, θα διαπιστώσουμε ότι οι Σαλαμινομάχοι δίνουν νέες μάχες κάτω από σκουπίδια και σαπισμένα σίδερα.
Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες ίσως είναι λίγο πιο δικαιωμένος. Ενώ οι Πλαταιείς, μάλλον ξεχασμένοι, μένουν τουλάχιστον ατάραχοι μέσα στον ηρωικό τους ύπνο.
* Η νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα, το 490 π.Χ., θεωρείται καθοριστική για την αναχαίτιση της περσικής εξάπλωσης. Νοηματοδοτείται, δε, ως ιστορικό γεγονός μεγάλης σημασίας για όλο το δυτικό κόσμο. Παρ' όλα αυτά, το ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο στο Σχινιά κατασκευάστηκε πάνω στο πεδίο της μάχης. Το μουσείο είναι καινούριο, οι αρχαιολογικοί χώροι έχουν ευπρεπιστεί (πλην του αιγυπτιακού ιερού στην Μπρεξίζα, που αδυνατεί κανείς και να το βρει), αλλά η περίφημη φετινή επέτειος δεν αξιοποιήθηκε ώστε να γεμίσουν επιτέλους με κόσμο το άδειο μουσείο και οι επίσης άδειοι υπόλοιποι αρχαιολογικοί χώροι. Ούτε διορθώθηκε η κακογουστιά σε όλη τη διαδρομή από την Παλλήνη ώς το Μαραθώνα, κι ας έγινε η επιχείρηση αποξήλωσης λίγων μεγάλων πινακίδων.
* Ο εξαήμερος αποκλεισμός του Ξέρξη στα στενά των Θερμοπυλών μέχρι να σκοτωθεί και ο τελευταίος Ελληνας (480 π.Χ.) έγινε σύμβολο ηρωισμού και αλτρουισμού. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια το μνημείο του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες ήταν χώρος στάθμευσης κυρίως για τα φορτηγά που διέσχιζαν την Εθνική Οδό. Στο πλαίσιο των έργων για τη νέα Εθνική Οδό (ΠΑΘΕ) ο δρόμος μετατοπίστηκε, το μνημείο απελευθερώθηκε, ο ιστορικός τόπος είναι πλέον επισκέψιμος από τον Κολωνό (ο λόφος όπου έγινε το μεγαλύτερο μέρος της μάχης) μέχρι τις Θερμές Πηγές. Η τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων τοποθέτησε πινακίδες και χάρτες για τη διευκόλυνση της πορείας των επισκεπτών και ο Δήμος Λαμίας πρόσφατα εγκαινίασε το Καινοτομικό Κέντρο Ιστορικής Ενημέρωσης με ψηφιακές και εικονικές αναπαραστάσεις της μάχης, ενημερωτικό υλικό και εκπαιδευτικά προγράμματα.
* Αντίθετα, η Σαλαμίνα, αντί για μνημείο δόξας, θυσίας και αξιοπρέπειας, είναι τόπος που προκαλεί ντροπή. Η νικηφόρα ναυμαχία (480 π.Χ.) ήταν η αρχή του τέλους της οριστικής εγκατάλειψης των περσικών επεκτατικών σχεδίων.
Σήμερα, η Ψυττάλεια, το μικρό νησί όπου αποβίβασε τους στρατιώτες του ο Ξέρξης και όπου αργότερα ο Αριστείδης εξόντωσε και τον τελευταίο πέρση πολεμιστή, είναι ο... βόθρος των νεοελλήνων κατοίκων της Αττικής. Οσο για την Κυνόσουρα της Σαλαμίνας, το ακρωτήρι όπου διεξήχθη η ναυμαχία, το ελληνικό κράτος επί 30 και πλέον χρόνια ολιγωρεί να διεκδικήσει αυτό που του ανήκει. Δηλαδή, τον ιστορικό τόπο.
Εικόνα εξαθλίωσης
Η εικόνα που παρουσιάζει έχει ως εξής: Βυθισμένα πλοία, σαπισμένα κουφάρια, σκουριασμένα σιδερικά, η ναυπηγική εταιρεία «Αρκαδία» που είναι εκεί εγκατεστημένη από το 1971 κι ένα μνημείο που παράνομα ανέγειρε η Νομαρχία Πειραιά το 2006. Προσθέτουμε την απαλλοτρίωση του αρχαιολογικού χώρου για την οποία γνωμοδότησε το ΚΑΣ τον ίδιο χρόνο και δεν έγινε ποτέ και τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιά, που σε συνεργασία με τη Νομαρχία Πειραιά προτείνει αναβάθμιση της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης στην Κυνόσουρα στο πλαίσιο αναπτυξιακού σχεδίου της περιοχής με χρονικό ορίζοντα 2010 - 2020. Το μόνο θετικό, το νέο αρχαιολογικό μουσείο της Σαλαμίνας, που λειτούργησε πρόσφατα.
* Ενα χρόνο μετά, το 479 π.Χ., στις βοιωτικές Πλαταιές, η νικηφόρα υπέρ των Ελλήνων σύγκρουση σήμανε το τέλος την περσικής εκστρατείας. Η σημερινή εικόνα του τόπου είναι ένας αναπεπταμένος, μεγάλης έκτασης, αρχαιολογικός χώρος, κηρυγμένος ως ιστορικός τόπος, που ορίζεται από τα τείχη της αρχαίας πόλης. Οι ίδιες οι Πλαταιές είναι κηρυγμένες ως ιερός τόπος, αλλά η μόνη υπόμνηση της ιερότητας μοιάζει να είναι μόνο ένα τουριστικό περίπτερο του ΕΟΤ, που περιήλθε πρόσφατα στο ΥΠΠΟ. Πάντως, όπως μας πληροφορεί ο προϊστάμενος της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων, Θ. Αραβαντινός, από την επιστημονική έρευνα προκύπτει ότι λόγω της συνεχούς μετακίνησης των στρατευμάτων, ο κύριος όγκος της μάχης διεξήχθη στην περιοχή Κρυοκούκι ανάμεσα στις Ερυθρές και τις Πλαταιές. Πρόκειται για μια τεράστια αγροτική έκταση όπου ιδιαίτερη διαχείριση της περιοχής με πινακίδες, διαδρομές επισκεπτών, κέντρο ενημέρωσης κ.ά. δεν υπάρχει. Τουλάχιστον έχει διατηρηθεί ανέπαφη, χωρίς αταίριαστες και κραυγαλέες παρεμβάσεις. Στο μεταξύ, ελληνοαυστριακή αποστολή (με επικεφαλής τον Θ. Αραβαντινό και τον καθηγητή Α. Κονέτσκι) διεξάγει γεωφυσικές έρευνες με τις οποίες έχει εντοπιστεί όλο το μέγεθος της αρχαίας πόλης που σήμερα είναι θαμμένη.*
27 Σεπ 2010
νύχτες πρεμιέρας(Νο2)
...ένα ακόμη φίλμ και μερικές μικρού μήκους...
1.BITTER FEAST(ΠΙΚΡΟ ΤΣΙΜΠΟΥΣΙ)
έξυπνο σενάριο με θέμα την επαγγελματική κατστροφή ενός chef όταν ένας food blogger του ασκεί δριμύτατη κριτική για τις μαγειρικές επιλογές του...η εκδίκηση δεν θα αργήσει να έρθει...ευφυές πάντρεμα τρόμου και gourmet γαστρονομίας...
2.ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
ξεχώρισα τα εξής...
α.COMME LE TEMPS PASSE
...όταν το πέρασμα του χρόνου ξεθωριάζει την ανάμνηση
http://www.imdb.com/title/tt1559336/
β.A FAMILY PORTAIT
γ.CAN WE TALK?
δ.MEETING
1.BITTER FEAST(ΠΙΚΡΟ ΤΣΙΜΠΟΥΣΙ)
έξυπνο σενάριο με θέμα την επαγγελματική κατστροφή ενός chef όταν ένας food blogger του ασκεί δριμύτατη κριτική για τις μαγειρικές επιλογές του...η εκδίκηση δεν θα αργήσει να έρθει...ευφυές πάντρεμα τρόμου και gourmet γαστρονομίας...
2.ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
ξεχώρισα τα εξής...
α.COMME LE TEMPS PASSE
...όταν το πέρασμα του χρόνου ξεθωριάζει την ανάμνηση
http://www.imdb.com/title/tt1559336/
β.A FAMILY PORTAIT
γ.CAN WE TALK?
δ.MEETING
21 Σεπ 2010
νύχτες πρεμιέρας(Νο1)
....ο απολογισμός μου από τις νύχτες πρεμιέρας...(έως 22-9-2010)
1.MOTHER AND CHILD
υπέροχη ταινία με βασικό άξονα το θέμα της υιοθεσίας...μια μητέρα που έχει δώσει το παιδί της για υιοθεσία, μια υιοθετημένη γυναίκα που ετοιμάζεται να βιώσει την μητρότητα και ένα ζευγάρι που βιώνει την αγωνία των συνεντεύξεων προκειμένου να υιοθετήσουν ένα παιδί....εξαιρετικό casting με πειθαρχημένη σκηνοθεσία..
2.SOLITARY MAN
ίσως η μοναδική φορά που αισθάνθηκα ότι ο Michael Douglas είναι πράγματι ένας καλός ηθοποιός..
3.WHEN YOU'RE STRANGE
εξαιρετικό μουσικό ντοκυμαντέρ για την άνοδο και πτώση των doors με σπουδαίο αρχειακό υλικό και αποσπάσματα από το φίλμ που γύρισε ο Jim Morrison λίγο πριν πεθάνει...συναρπαστικό..
4.LE TROU
βασισμένη σε αληθινά γεγονότα με πρωταγωνιστή τον αληθινό κρατούμενο που σχεδίασε την πιο θρυλική απόπειρα απόδρασης στην ιστορία της Γαλλίας...
5.GREAT DIRECTORS
υπέροχοι σκηνοθέτες μιλούν για σινεμά, πολιτική, έρωτα σε μια ταινία της οποίας η σκηνοθέτης(Άντζελα Ισμαήλου) απέδειξε ότι παρά το συναρπαστικό θέμα που επέλεξε, μάλλον δεν ξέρει να κάνει σινεμά...
6.ANO BISIESTO
χρυσή κάμερα στο φεστιβάλ των Καννών και δικαίως...τολμηρό, εσωστρεφές με ευρηματική σκηνοθεσία χωρίς να κουράζει δεδομένου ότι είναι γυρισμένο εξολοκλήρου σε ένα σπίτι με παντελή απουσία εξωτερικών γυρισμάτων...
7.LA POINTE-COURTE
μονταρισμένο από τον Αλέν Ρενέ, το πρώτο αυτό φίλμ της Agnes Varda διερευνά τους μηχανισμούς της μνήμης, την φύση του έρωτα αλλά και την φύση του χρόνου...
8.DES HOMMES ET DES DIEUX
φετινό Μεγάλο Βραβείο Καννών παρουσιάζει με απόλυτα ευρηματικό και αγωνιώδη τρόπο την διαχείριση ενός διλήμματος...πρόκειται για την αληθινή ιστορία 8 Γάλλων μοναχών στην Αλγερία την δεκαετία του '90...
9.WILD SIDE
τολμηρό και ακραίο για τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας χωρίς ωστόσο να είναι χυδαίο....παράξενη αλλά αγνή και καθαρή αγάπη...
1.MOTHER AND CHILD
υπέροχη ταινία με βασικό άξονα το θέμα της υιοθεσίας...μια μητέρα που έχει δώσει το παιδί της για υιοθεσία, μια υιοθετημένη γυναίκα που ετοιμάζεται να βιώσει την μητρότητα και ένα ζευγάρι που βιώνει την αγωνία των συνεντεύξεων προκειμένου να υιοθετήσουν ένα παιδί....εξαιρετικό casting με πειθαρχημένη σκηνοθεσία..
2.SOLITARY MAN
ίσως η μοναδική φορά που αισθάνθηκα ότι ο Michael Douglas είναι πράγματι ένας καλός ηθοποιός..
3.WHEN YOU'RE STRANGE
εξαιρετικό μουσικό ντοκυμαντέρ για την άνοδο και πτώση των doors με σπουδαίο αρχειακό υλικό και αποσπάσματα από το φίλμ που γύρισε ο Jim Morrison λίγο πριν πεθάνει...συναρπαστικό..
4.LE TROU
βασισμένη σε αληθινά γεγονότα με πρωταγωνιστή τον αληθινό κρατούμενο που σχεδίασε την πιο θρυλική απόπειρα απόδρασης στην ιστορία της Γαλλίας...
5.GREAT DIRECTORS
υπέροχοι σκηνοθέτες μιλούν για σινεμά, πολιτική, έρωτα σε μια ταινία της οποίας η σκηνοθέτης(Άντζελα Ισμαήλου) απέδειξε ότι παρά το συναρπαστικό θέμα που επέλεξε, μάλλον δεν ξέρει να κάνει σινεμά...
6.ANO BISIESTO
χρυσή κάμερα στο φεστιβάλ των Καννών και δικαίως...τολμηρό, εσωστρεφές με ευρηματική σκηνοθεσία χωρίς να κουράζει δεδομένου ότι είναι γυρισμένο εξολοκλήρου σε ένα σπίτι με παντελή απουσία εξωτερικών γυρισμάτων...
7.LA POINTE-COURTE
μονταρισμένο από τον Αλέν Ρενέ, το πρώτο αυτό φίλμ της Agnes Varda διερευνά τους μηχανισμούς της μνήμης, την φύση του έρωτα αλλά και την φύση του χρόνου...
8.DES HOMMES ET DES DIEUX
φετινό Μεγάλο Βραβείο Καννών παρουσιάζει με απόλυτα ευρηματικό και αγωνιώδη τρόπο την διαχείριση ενός διλήμματος...πρόκειται για την αληθινή ιστορία 8 Γάλλων μοναχών στην Αλγερία την δεκαετία του '90...
9.WILD SIDE
τολμηρό και ακραίο για τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας χωρίς ωστόσο να είναι χυδαίο....παράξενη αλλά αγνή και καθαρή αγάπη...
13 Σεπ 2010
αντίο φιλαράκια μου
Δημήτρη Καμπερίδη σε είδα τελευταία φορά στην παράσταση του θεάτρου τέχνης "Τα μάτια τέσσερα" και για μια ακόμη φορά αναφώνησα:να ένας σπουδαίος ηθοποιός....
Όταν πρίν από κάποια χρόνια διάβασα το μοναδικό μυθιστόρημα που έγραψες, την "Κιβωτό της Πελαγίας" αναφώνησα:να ένας σπουδαίος λογοτέχνης...
Πως θα μπορούσα να ξεχάσω την συμμετοχή σου πρίν επίσης από πολλά χρόνια στην τηλεοπτική σειρά "Παράθυρο στον ήλιο" που με καθήλωνες με την ερμηνεία σου;
Όταν τα Σάββατα σε έβλεπα στο Φίλιον με όλη την παλιοπαρέα, τον Άλκη Παναγιωτίδη, τον Γιάννη Μπέζο, τον Κοτανίδη πόσες φορές σκέφτηκα να σε πλησιάσω και να σου πω πόσο πολύ σε θαυμάζω....δυστυχώς δεν πρόλαβα...
Αργύρη Καβίδα μόνο μια φορά σε είδα να παίζεις, στην "Στρέλλα" και σε απόλαυσα...είχες το αστέρι και το ταλέντο που θα σε καθιέρωναν....γιατί ρε γαμώτο;ήσουν μόνο 34...
30 Αυγ 2010
24 Αυγ 2010
αντοχή
....λατρεύω τις παλιές ξένες ταινίες, ακόμη κι αν αυτές στερούνται σεναρίου και υποκύπτουν σε μελοδραματικά κλισέ και ρομαντικά τεχνάσματα που επιζητούν το δάκρυ του θεατή...τις λατρεύω γιατί σε μια απάνθρωπη εποχή σου θυμίζουν πως είναι να είσαι άνθρωπος...τις λατρεύω γιατί είναι τόσο απλές, σε μια εποχή που η πολυπλοκότητα είναι το αιτούμενο...τις λατρεύω για τις υπέροχες ερμηνείες των ακομπλεξάριστων star της εποχής που αγνοούσαν τις λέξεις υπεροψία και αλαζονεία...τις λατρεύω γιατί αποδεικνύουν περίτρανα τον ορισμό της λέξης αντοχή...
26 Ιουν 2010
όταν το ταξίδι γίνεται ιστορία...
...σάββατο 26 ιουνίου, 3.30 το πρωί ξυπνώ από το εκωφαντικό ξυπνητήρι που προκειμένου να με ξυπνήσει, το έχω τοποθετήσει ακριβώς κάτω από το μαξιλάρι μου...χωρίς καλά καλά να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει και έχοντας κοιμηθεί μόνο 3 ώρες διαισθάνομαι ότι για κάποιο λόγο οφείλω να ξυπνήσω τόσο νωρίς, όχι δεν είναι επειδή θα με περιμένουν οι ασθενείς-πελάτες για ένα niflamol ή ακόμη χειρότερα για ένα ουροσυλλέκτη...το ξυπνητήρι χτύπησε για να μου υπενθυμίσει το ταξίδι που είχα προγραμματίσει για την Μάνη...
...σε λίγα μόλις λεπτά και αφού δεν πρόκειται για δουλειά έχω ήδη πακετάρει τα λιγοστά ρούχα και τα μπόλικα βιβλία-οδηγούς και στις 4 ακριβώς ξημερώματα πλέον έχω μόλις ξεκινήσει την περιπέτειά μου....
...ο στόχος ήταν αρκετά δύσκολος καθώς είχα σχεδιάσει μέσα σε 24 ώρες να περιηγηθώ στο σύνολο της Μάνης(λακωνικής και μεσσηνιακής)...
...στις 8 το πρωί είχα ήδη φτάσει στον Κότρωνα Λακωνίας, ένα όμορφο παραθαλάσσιο χωριό, περιτριγυρισμένο από ελαιώνες και χτισμένο στην θέση της αρχαίας πόλης Τευθρώνης την οποία ίδρυσε ο Αθηναίος Τεύθραντας και ανήκε στο κοινό των Ελευθερολακώνων, σε εκείνες τις πόλεις δηλαδή, που οι Ρωμαίοι είχαν αποσπάσει από την εξουσία της Σπάρτης το 2ο μ.Χ. αιώνα και τις είχαν ανακηρύξει ελέυθερες...
...το ταξίδι στην προσηλιακή Μάνη, την ανατολική δηλαδή πλευρά του μεσαίου ποδιού της Πελοποννήσου συνεχίζεται με επόμενο προορισμό τα Λάγια ένα μεγάλο συμπαθητικό και αρκετά ζωντανό χωριό...
...καθώς η θέα σε όλη την διάρκεια της διαδρομής είναι τόσο μαγική που σου κόβει την ανάσα καταλήγω στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, το ακρωτήριο Ταίναρο, την πύλη του Άδη, ένα τοπίο εντελώς γυμνό αλλά και τόσο συγκλονιστικό…οι πινακίδες που πληροφορούν για τα μονοπάτια που οδηγούν στο νεκρομαντείο προκαλούν δέος…
…επόμενος σταθμός η συγκλονιστικά μαγική και ερειπωμένη Βάθεια με τους μοναδικούς από αρχιτεκτονική και αισθητική αντίληψη πύργους μανιάτικης τεχνοτροπίας να ορθώνονται επιβλητικά…δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σε κάποια έκθεση φωτογραφίας που πραγματοποιήθηκε στο παρελθόν στη Νέα Υόρκη, υπήρξε ένας παραλληλισμός ανάμεσα στους μανιάτικους και αισθητικά άρτιους πύργους και στους ογκώδεις μα πολλές φορές ακαλαίσθητους ουρανοξύστες των αμερικανικών μεγαλουπόλεων…χωρίς βέβαια να υπάρχουν ομοιότητες, οι αισθητικοί συνειρμοί ωστόσο είναι απόλυτα κατανοητοί…
…προσπερνώντας την εκπληκτική Βάθεια, εισέρχομαι στον Γερολιμένα ένα παραλιακό και ιδαιαίτερα άγριας ομορφιάς χωριό, που παρά την τουριστική αξιοποίησή του έχει διατηρήσει τον μανιάτικο χαρακτήρα του, ωστόσο όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα χρειάζεται να γίνουν οι αναγκαίες παρεμβάσεις για να διατηρηθεί ο παραδοσιακός χαρακτήρας των οικισμών…
…επόμενος οικισμός το Λιμένι, ένας παραδοσιακός παραθαλάσσιος οικισμός, υπόδειγμα κατά την ταπεινή μου άποψη, αφού ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον έχει καταφέρει να μετατρέψει το ‘’ανύπαρκτο’’ σε ‘’υπαρκτό’’…
…έχοντας πλέον εισέλθει στην μεσσηνιακή Μάνη σταματώ στο πανέμορφο για ένα και μόνο λόγο, χωριό Θαλάμες, όπου ο άξιος Νίκωνας Δημάγγελος έχει δημιουργήσει με δικούς του πόρους και χωρίς την κρατική συνδρομή ένα μουσείο-πρότυπο για την ιστορία και την λαογραφία της Μάνης…και μόνο η επίσκεψη στο μουσείο με την ιδιαίτερα επεξηγηματική ξενάγηση του κ.Δημάγγελου αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για την περιήγηση στην Μάνη…
…η επίσκεψή μου στο χωριό Πύργος όπου επιχειρεί η οικογένεια Blauel παράγοντας και συσκευάζοντας βιολογικό ελαιόλαδο δεν ευδοκίμησε, αφού η απόλυτη εφαρμογή του ωραρίου από τους Έλληνες εργαζόμενους της μονάδας, δεν επέτρεψε την ξενάγησή μου στους χώρους και στο πωλητήριο της επιχείρησης…
…το απόλυτα τουριστικό χωριό Στούπα που ήταν και ο επόμενος σταθμός, είχε ενδιαφέρον για ένα και μόνο λόγο…το χωριό αυτό εικάζεται πως είναι το χωριό που έγραψε ο Καζαντζάκης το Ζορμπά, καθώς εδώ πιστεύεται πως διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που στο βιβλίο υποτίθεται πως εκτυλίσσονται σε κάποιο χωριό της Κρήτης…δεν πρέπει επίσης να αγνοήσουμε πως στο γειτονικό λόφο σώζονται τα ερείπια του φράγκικου κάστρου Μποφώρ που έχτισε ο Γουλιέλμος Β’ Βιλεαρδουίνος το 1250…
…τελικός προορισμός η πανέμορφη Καρδαμύλη, που διατηρεί αναλλοίωτο το όνομά της από τα χρόνια του Ομήρου, που όμως διατήρησε την ομορφιά του λόγω της ευαισθησίας λίγων ντόπιων και πολλών Γερμανών που αγόρασαν και συντήρησαν τους πύργους…ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο οικισμός της Παλιάς Καρδαμύλης με την εντυπωσιακή εκκλησία του Αγ.Σπυρίδωνα , το περίφημο λαογραφικό μουσείο των Μούρτζινων, τους τάφους των Διόσκουρων που ο μύθος λέει πως τους γέννησε η βασίλισσα της Σπάρτης Λήδα με τον Δία, που είχε μεταμορφωθεί σε κύκνο…
…γεμάτος από εικόνες, τόλμησα να επισκεφθώ για πρώτη φορά τον Άκοβο Αρκαδίας, τόπο καταγωγής μου, πολύ κοντά στην Μεσσηνιακή Μάνη όπου και ήρθα αντιμέτωπος με πρωτόγνωρες συναισθηματικές καταστάσεις, αφού από τις διηγήσεις κατάφερα να γνωρίσω λίγο καλύτερα τον πατέρα μου…
...σε λίγα μόλις λεπτά και αφού δεν πρόκειται για δουλειά έχω ήδη πακετάρει τα λιγοστά ρούχα και τα μπόλικα βιβλία-οδηγούς και στις 4 ακριβώς ξημερώματα πλέον έχω μόλις ξεκινήσει την περιπέτειά μου....
...ο στόχος ήταν αρκετά δύσκολος καθώς είχα σχεδιάσει μέσα σε 24 ώρες να περιηγηθώ στο σύνολο της Μάνης(λακωνικής και μεσσηνιακής)...
...στις 8 το πρωί είχα ήδη φτάσει στον Κότρωνα Λακωνίας, ένα όμορφο παραθαλάσσιο χωριό, περιτριγυρισμένο από ελαιώνες και χτισμένο στην θέση της αρχαίας πόλης Τευθρώνης την οποία ίδρυσε ο Αθηναίος Τεύθραντας και ανήκε στο κοινό των Ελευθερολακώνων, σε εκείνες τις πόλεις δηλαδή, που οι Ρωμαίοι είχαν αποσπάσει από την εξουσία της Σπάρτης το 2ο μ.Χ. αιώνα και τις είχαν ανακηρύξει ελέυθερες...
...το ταξίδι στην προσηλιακή Μάνη, την ανατολική δηλαδή πλευρά του μεσαίου ποδιού της Πελοποννήσου συνεχίζεται με επόμενο προορισμό τα Λάγια ένα μεγάλο συμπαθητικό και αρκετά ζωντανό χωριό...
...καθώς η θέα σε όλη την διάρκεια της διαδρομής είναι τόσο μαγική που σου κόβει την ανάσα καταλήγω στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, το ακρωτήριο Ταίναρο, την πύλη του Άδη, ένα τοπίο εντελώς γυμνό αλλά και τόσο συγκλονιστικό…οι πινακίδες που πληροφορούν για τα μονοπάτια που οδηγούν στο νεκρομαντείο προκαλούν δέος…
…επόμενος σταθμός η συγκλονιστικά μαγική και ερειπωμένη Βάθεια με τους μοναδικούς από αρχιτεκτονική και αισθητική αντίληψη πύργους μανιάτικης τεχνοτροπίας να ορθώνονται επιβλητικά…δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σε κάποια έκθεση φωτογραφίας που πραγματοποιήθηκε στο παρελθόν στη Νέα Υόρκη, υπήρξε ένας παραλληλισμός ανάμεσα στους μανιάτικους και αισθητικά άρτιους πύργους και στους ογκώδεις μα πολλές φορές ακαλαίσθητους ουρανοξύστες των αμερικανικών μεγαλουπόλεων…χωρίς βέβαια να υπάρχουν ομοιότητες, οι αισθητικοί συνειρμοί ωστόσο είναι απόλυτα κατανοητοί…
…προσπερνώντας την εκπληκτική Βάθεια, εισέρχομαι στον Γερολιμένα ένα παραλιακό και ιδαιαίτερα άγριας ομορφιάς χωριό, που παρά την τουριστική αξιοποίησή του έχει διατηρήσει τον μανιάτικο χαρακτήρα του, ωστόσο όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα χρειάζεται να γίνουν οι αναγκαίες παρεμβάσεις για να διατηρηθεί ο παραδοσιακός χαρακτήρας των οικισμών…
…επόμενος οικισμός το Λιμένι, ένας παραδοσιακός παραθαλάσσιος οικισμός, υπόδειγμα κατά την ταπεινή μου άποψη, αφού ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον έχει καταφέρει να μετατρέψει το ‘’ανύπαρκτο’’ σε ‘’υπαρκτό’’…
…έχοντας πλέον εισέλθει στην μεσσηνιακή Μάνη σταματώ στο πανέμορφο για ένα και μόνο λόγο, χωριό Θαλάμες, όπου ο άξιος Νίκωνας Δημάγγελος έχει δημιουργήσει με δικούς του πόρους και χωρίς την κρατική συνδρομή ένα μουσείο-πρότυπο για την ιστορία και την λαογραφία της Μάνης…και μόνο η επίσκεψη στο μουσείο με την ιδιαίτερα επεξηγηματική ξενάγηση του κ.Δημάγγελου αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για την περιήγηση στην Μάνη…
…η επίσκεψή μου στο χωριό Πύργος όπου επιχειρεί η οικογένεια Blauel παράγοντας και συσκευάζοντας βιολογικό ελαιόλαδο δεν ευδοκίμησε, αφού η απόλυτη εφαρμογή του ωραρίου από τους Έλληνες εργαζόμενους της μονάδας, δεν επέτρεψε την ξενάγησή μου στους χώρους και στο πωλητήριο της επιχείρησης…
…το απόλυτα τουριστικό χωριό Στούπα που ήταν και ο επόμενος σταθμός, είχε ενδιαφέρον για ένα και μόνο λόγο…το χωριό αυτό εικάζεται πως είναι το χωριό που έγραψε ο Καζαντζάκης το Ζορμπά, καθώς εδώ πιστεύεται πως διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που στο βιβλίο υποτίθεται πως εκτυλίσσονται σε κάποιο χωριό της Κρήτης…δεν πρέπει επίσης να αγνοήσουμε πως στο γειτονικό λόφο σώζονται τα ερείπια του φράγκικου κάστρου Μποφώρ που έχτισε ο Γουλιέλμος Β’ Βιλεαρδουίνος το 1250…
…τελικός προορισμός η πανέμορφη Καρδαμύλη, που διατηρεί αναλλοίωτο το όνομά της από τα χρόνια του Ομήρου, που όμως διατήρησε την ομορφιά του λόγω της ευαισθησίας λίγων ντόπιων και πολλών Γερμανών που αγόρασαν και συντήρησαν τους πύργους…ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο οικισμός της Παλιάς Καρδαμύλης με την εντυπωσιακή εκκλησία του Αγ.Σπυρίδωνα , το περίφημο λαογραφικό μουσείο των Μούρτζινων, τους τάφους των Διόσκουρων που ο μύθος λέει πως τους γέννησε η βασίλισσα της Σπάρτης Λήδα με τον Δία, που είχε μεταμορφωθεί σε κύκνο…
…γεμάτος από εικόνες, τόλμησα να επισκεφθώ για πρώτη φορά τον Άκοβο Αρκαδίας, τόπο καταγωγής μου, πολύ κοντά στην Μεσσηνιακή Μάνη όπου και ήρθα αντιμέτωπος με πρωτόγνωρες συναισθηματικές καταστάσεις, αφού από τις διηγήσεις κατάφερα να γνωρίσω λίγο καλύτερα τον πατέρα μου…
21 Μαΐ 2010
η θλίψη της χελώνας
..αργά σκεφτόμαστε, αργά βαδίζουμε, οι προσδοκίες μας πήραν παράταση για ένα μέλλον απρόβλεπτο και σχεδόν άγνωστο..
..ο λαγός έγινε χελώνα, η ταχύτητα έγινε ακινησία, η εξέλιξη έγινε στασιμότητα, η χαρά έγινε θλίψη..
..η ελπίδα παραμονεύει, ποιός ξέρει, ίσως τελικά μας άξιζε μια τέτοια μετάλλαξη..
..ο λαγός έγινε χελώνα, η ταχύτητα έγινε ακινησία, η εξέλιξη έγινε στασιμότητα, η χαρά έγινε θλίψη..
..η ελπίδα παραμονεύει, ποιός ξέρει, ίσως τελικά μας άξιζε μια τέτοια μετάλλαξη..
18 Μαρ 2010
μοναξιά...
....σπουδαίο πράγμα η μοναξιά...εξερευνάς, ανακαλύπτεις, διαπιστώνεις και πρωτίστως συνειδητοποιείς την αξία των ανθρώπων, των λίγων εκείνων ανθρώπων που επιλέγεις να σε συντροφεύσουν στο ταξίδι σου...
11 Μαρ 2010
.....όταν ρισκάρεις κερδίζεις...
ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ!
Ο Billy, πήγε στο Τέξας και αγόρασε από έναν αγρότη ένα γάιδαρο, έναντι του ποσού των 100 δολαρίων. Ο αγρότης συμφώνησε να του τον παραδώσει την άλλη μέρα.
Την επόμενη μέρα ο αγρότης του είπε: «Συγγνώμη αλλά έχω άσχημα νέα, ο γάιδαρος ψόφησε».
Ο Billy απάντησε: «Δεν πειράζει. Δώσε μου τα λεφτά μου πίσω».
Ο αγρότης του λέει: «Δεν μπορώ να το κάνω, γιατί ήδη τα έχω ξοδέψει».
Ο Billy είπε: «Εντάξει, τότε δώσε μου τον νεκρό γάιδαρο».
Ο αγρότης ρώτησε: «Τι θα το κάνεις;» και ο Billy απάντησε «Θα το βάλω σε λοταρία».
Ο αγρότης του απάντησε με μια δόση ειρωνείας: «Αποκλείεται να βγάλεις σε λοταρία το ψόφιο γάιδαρο» και ο Billy απάντησε «Φυσικά και μπορώ, απλά δεν θα το πω σε κανέναν ότι είναι ψόφιος».
Ένα μήνα αργότερα ο αγρότης βρέθηκε ξανά με τον Billy και τον ρώτησε «Τι έγινε με τον ψόφιο γάιδαρο;»
Ο Billy απάντησε: «Τον έβγαλα σε λοταρία και πούλησα 500 λαχνούς, προς 2 δολάρια τον ένα και έτσι κέρδισα 998 δολάρια».
Ο αγρότης ρώτησε «Καλά κανένας δεν παραπονέθηκε;» και ο Billy απαντάει «Μόνο ο τύπος που τον κέρδισε και για να μην φωνάζει του έδωσα πίσω τα δύο δολάρια».
Ο Billy πλέον συνεργάζεται με την Goldman Sachs.
Ο Billy, πήγε στο Τέξας και αγόρασε από έναν αγρότη ένα γάιδαρο, έναντι του ποσού των 100 δολαρίων. Ο αγρότης συμφώνησε να του τον παραδώσει την άλλη μέρα.
Την επόμενη μέρα ο αγρότης του είπε: «Συγγνώμη αλλά έχω άσχημα νέα, ο γάιδαρος ψόφησε».
Ο Billy απάντησε: «Δεν πειράζει. Δώσε μου τα λεφτά μου πίσω».
Ο αγρότης του λέει: «Δεν μπορώ να το κάνω, γιατί ήδη τα έχω ξοδέψει».
Ο Billy είπε: «Εντάξει, τότε δώσε μου τον νεκρό γάιδαρο».
Ο αγρότης ρώτησε: «Τι θα το κάνεις;» και ο Billy απάντησε «Θα το βάλω σε λοταρία».
Ο αγρότης του απάντησε με μια δόση ειρωνείας: «Αποκλείεται να βγάλεις σε λοταρία το ψόφιο γάιδαρο» και ο Billy απάντησε «Φυσικά και μπορώ, απλά δεν θα το πω σε κανέναν ότι είναι ψόφιος».
Ένα μήνα αργότερα ο αγρότης βρέθηκε ξανά με τον Billy και τον ρώτησε «Τι έγινε με τον ψόφιο γάιδαρο;»
Ο Billy απάντησε: «Τον έβγαλα σε λοταρία και πούλησα 500 λαχνούς, προς 2 δολάρια τον ένα και έτσι κέρδισα 998 δολάρια».
Ο αγρότης ρώτησε «Καλά κανένας δεν παραπονέθηκε;» και ο Billy απαντάει «Μόνο ο τύπος που τον κέρδισε και για να μην φωνάζει του έδωσα πίσω τα δύο δολάρια».
Ο Billy πλέον συνεργάζεται με την Goldman Sachs.
16 Φεβ 2010
είμαστε όλοι έλληνες...
«Είμαστε όλοι Ελληνες», τιτλοφορείται το άρθρο της Ιταλίδας καθηγήτριας αρχαίου ρωμαϊκού και ελληνικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου Εύας Κανταρέλα, που δημοσιεύεται σήμερα στην ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε Ντέλα Σέρα»
Ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει στη γνωστή ρήση του Βρετανού ποιητή και φιλέλληνα Πέρσι Σέλεϊ, κατά την έναρξη της επανάστασης του 1821.
Η Ιταλίδα καθηγήτρια, με μια σύντομη αναδρομή στον 19ο αιώνα, αλλά και στην κλασική περίοδο, θέλει να υπενθυμίσει στους Ευρωπαίους το χρέος τους, όπως τονίζει, προς την Ελλάδα. Παράλληλα, στέλνει το μήνυμα ότι σήμερα, πρέπει να επιδειχθεί ουσιαστική αλληλεγγύη προς την Ελλάδα.
«Το 1821, γινόταν αναφορά στο ελληνικό θαύμα, στη χώρα, στην οποία, κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., είχαν ανθίσει η φιλοσοφία, η ιστοριογραφία, οι τέχνες, η δημοκρατία, δηλαδή, ο πολιτισμός», γράφει η Εύα Κανταρέλα. Η καθηγήτρια του πανεπιστημίου του Μιλάνου εξηγεί ότι «σημερα γνωρίζουμε ότι οι Ελληνες διατηρούσαν επαφές και με άλλους λαούς της Μεσογείου και ότι ουκ ολίγες πλευρές του πολιτισμού τους, προέρχονται από ανατολικές επιρροές. Αυτό, όμως, δεν μειώνει με κανένα τρόπο το χρέος μας προς αυτό τον λαό».
Η Εύα Κανταρέλα παραθέτει το παράδειγμα της ιστοριογραφίας, την οποία οι έλληνες εφηύραν ως «λογοτεχνικό είδος». Σε ό,τι αφορά τη σημερινή πραγματικότητα, η διακεκριμένη Ιταλίδα πανεπιστημιακός τονίζει ότι «ξαφνιάζει και μας αφήνει άναυδους το ότι σήμερα η Ευρώπη, ή τουλάχιστον ένα μέρος της ηπείρου μας, μοιάζει να είναι τόσο αδιάφορη ως προς τη μοίρα της χώρας που λειτούργησε ως κοιτίδα του πολιτισμού, όχι μόνον του ευρωπαϊκού, αλλά ολόκληρης της Δύσης. Σε αυτή την περίπτωση, πιστεύω ότι είναι χρέος μας, να επαναλάβουμε, μαζί με τον Σέλεϊ, ότι είμαστε όλοι Ελληνες».
αναδημοσίευση από την διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ"
Ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει στη γνωστή ρήση του Βρετανού ποιητή και φιλέλληνα Πέρσι Σέλεϊ, κατά την έναρξη της επανάστασης του 1821.
Η Ιταλίδα καθηγήτρια, με μια σύντομη αναδρομή στον 19ο αιώνα, αλλά και στην κλασική περίοδο, θέλει να υπενθυμίσει στους Ευρωπαίους το χρέος τους, όπως τονίζει, προς την Ελλάδα. Παράλληλα, στέλνει το μήνυμα ότι σήμερα, πρέπει να επιδειχθεί ουσιαστική αλληλεγγύη προς την Ελλάδα.
«Το 1821, γινόταν αναφορά στο ελληνικό θαύμα, στη χώρα, στην οποία, κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., είχαν ανθίσει η φιλοσοφία, η ιστοριογραφία, οι τέχνες, η δημοκρατία, δηλαδή, ο πολιτισμός», γράφει η Εύα Κανταρέλα. Η καθηγήτρια του πανεπιστημίου του Μιλάνου εξηγεί ότι «σημερα γνωρίζουμε ότι οι Ελληνες διατηρούσαν επαφές και με άλλους λαούς της Μεσογείου και ότι ουκ ολίγες πλευρές του πολιτισμού τους, προέρχονται από ανατολικές επιρροές. Αυτό, όμως, δεν μειώνει με κανένα τρόπο το χρέος μας προς αυτό τον λαό».
Η Εύα Κανταρέλα παραθέτει το παράδειγμα της ιστοριογραφίας, την οποία οι έλληνες εφηύραν ως «λογοτεχνικό είδος». Σε ό,τι αφορά τη σημερινή πραγματικότητα, η διακεκριμένη Ιταλίδα πανεπιστημιακός τονίζει ότι «ξαφνιάζει και μας αφήνει άναυδους το ότι σήμερα η Ευρώπη, ή τουλάχιστον ένα μέρος της ηπείρου μας, μοιάζει να είναι τόσο αδιάφορη ως προς τη μοίρα της χώρας που λειτούργησε ως κοιτίδα του πολιτισμού, όχι μόνον του ευρωπαϊκού, αλλά ολόκληρης της Δύσης. Σε αυτή την περίπτωση, πιστεύω ότι είναι χρέος μας, να επαναλάβουμε, μαζί με τον Σέλεϊ, ότι είμαστε όλοι Ελληνες».
αναδημοσίευση από την διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)