...σάββατο 26 ιουνίου, 3.30 το πρωί ξυπνώ από το εκωφαντικό ξυπνητήρι που προκειμένου να με ξυπνήσει, το έχω τοποθετήσει ακριβώς κάτω από το μαξιλάρι μου...χωρίς καλά καλά να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει και έχοντας κοιμηθεί μόνο 3 ώρες διαισθάνομαι ότι για κάποιο λόγο οφείλω να ξυπνήσω τόσο νωρίς, όχι δεν είναι επειδή θα με περιμένουν οι ασθενείς-πελάτες για ένα niflamol ή ακόμη χειρότερα για ένα ουροσυλλέκτη...το ξυπνητήρι χτύπησε για να μου υπενθυμίσει το ταξίδι που είχα προγραμματίσει για την Μάνη...
...σε λίγα μόλις λεπτά και αφού δεν πρόκειται για δουλειά έχω ήδη πακετάρει τα λιγοστά ρούχα και τα μπόλικα βιβλία-οδηγούς και στις 4 ακριβώς ξημερώματα πλέον έχω μόλις ξεκινήσει την περιπέτειά μου....
...ο στόχος ήταν αρκετά δύσκολος καθώς είχα σχεδιάσει μέσα σε 24 ώρες να περιηγηθώ στο σύνολο της Μάνης(λακωνικής και μεσσηνιακής)...
...στις 8 το πρωί είχα ήδη φτάσει στον Κότρωνα Λακωνίας, ένα όμορφο παραθαλάσσιο χωριό, περιτριγυρισμένο από ελαιώνες και χτισμένο στην θέση της αρχαίας πόλης Τευθρώνης την οποία ίδρυσε ο Αθηναίος Τεύθραντας και ανήκε στο κοινό των Ελευθερολακώνων, σε εκείνες τις πόλεις δηλαδή, που οι Ρωμαίοι είχαν αποσπάσει από την εξουσία της Σπάρτης το 2ο μ.Χ. αιώνα και τις είχαν ανακηρύξει ελέυθερες...
...το ταξίδι στην προσηλιακή Μάνη, την ανατολική δηλαδή πλευρά του μεσαίου ποδιού της Πελοποννήσου συνεχίζεται με επόμενο προορισμό τα Λάγια ένα μεγάλο συμπαθητικό και αρκετά ζωντανό χωριό...
...καθώς η θέα σε όλη την διάρκεια της διαδρομής είναι τόσο μαγική που σου κόβει την ανάσα καταλήγω στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, το ακρωτήριο Ταίναρο, την πύλη του Άδη, ένα τοπίο εντελώς γυμνό αλλά και τόσο συγκλονιστικό…οι πινακίδες που πληροφορούν για τα μονοπάτια που οδηγούν στο νεκρομαντείο προκαλούν δέος…
…επόμενος σταθμός η συγκλονιστικά μαγική και ερειπωμένη Βάθεια με τους μοναδικούς από αρχιτεκτονική και αισθητική αντίληψη πύργους μανιάτικης τεχνοτροπίας να ορθώνονται επιβλητικά…δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σε κάποια έκθεση φωτογραφίας που πραγματοποιήθηκε στο παρελθόν στη Νέα Υόρκη, υπήρξε ένας παραλληλισμός ανάμεσα στους μανιάτικους και αισθητικά άρτιους πύργους και στους ογκώδεις μα πολλές φορές ακαλαίσθητους ουρανοξύστες των αμερικανικών μεγαλουπόλεων…χωρίς βέβαια να υπάρχουν ομοιότητες, οι αισθητικοί συνειρμοί ωστόσο είναι απόλυτα κατανοητοί…
…προσπερνώντας την εκπληκτική Βάθεια, εισέρχομαι στον Γερολιμένα ένα παραλιακό και ιδαιαίτερα άγριας ομορφιάς χωριό, που παρά την τουριστική αξιοποίησή του έχει διατηρήσει τον μανιάτικο χαρακτήρα του, ωστόσο όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα χρειάζεται να γίνουν οι αναγκαίες παρεμβάσεις για να διατηρηθεί ο παραδοσιακός χαρακτήρας των οικισμών…
…επόμενος οικισμός το Λιμένι, ένας παραδοσιακός παραθαλάσσιος οικισμός, υπόδειγμα κατά την ταπεινή μου άποψη, αφού ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον έχει καταφέρει να μετατρέψει το ‘’ανύπαρκτο’’ σε ‘’υπαρκτό’’…
…έχοντας πλέον εισέλθει στην μεσσηνιακή Μάνη σταματώ στο πανέμορφο για ένα και μόνο λόγο, χωριό Θαλάμες, όπου ο άξιος Νίκωνας Δημάγγελος έχει δημιουργήσει με δικούς του πόρους και χωρίς την κρατική συνδρομή ένα μουσείο-πρότυπο για την ιστορία και την λαογραφία της Μάνης…και μόνο η επίσκεψη στο μουσείο με την ιδιαίτερα επεξηγηματική ξενάγηση του κ.Δημάγγελου αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για την περιήγηση στην Μάνη…
…η επίσκεψή μου στο χωριό Πύργος όπου επιχειρεί η οικογένεια Blauel παράγοντας και συσκευάζοντας βιολογικό ελαιόλαδο δεν ευδοκίμησε, αφού η απόλυτη εφαρμογή του ωραρίου από τους Έλληνες εργαζόμενους της μονάδας, δεν επέτρεψε την ξενάγησή μου στους χώρους και στο πωλητήριο της επιχείρησης…
…το απόλυτα τουριστικό χωριό Στούπα που ήταν και ο επόμενος σταθμός, είχε ενδιαφέρον για ένα και μόνο λόγο…το χωριό αυτό εικάζεται πως είναι το χωριό που έγραψε ο Καζαντζάκης το Ζορμπά, καθώς εδώ πιστεύεται πως διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που στο βιβλίο υποτίθεται πως εκτυλίσσονται σε κάποιο χωριό της Κρήτης…δεν πρέπει επίσης να αγνοήσουμε πως στο γειτονικό λόφο σώζονται τα ερείπια του φράγκικου κάστρου Μποφώρ που έχτισε ο Γουλιέλμος Β’ Βιλεαρδουίνος το 1250…
…τελικός προορισμός η πανέμορφη Καρδαμύλη, που διατηρεί αναλλοίωτο το όνομά της από τα χρόνια του Ομήρου, που όμως διατήρησε την ομορφιά του λόγω της ευαισθησίας λίγων ντόπιων και πολλών Γερμανών που αγόρασαν και συντήρησαν τους πύργους…ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο οικισμός της Παλιάς Καρδαμύλης με την εντυπωσιακή εκκλησία του Αγ.Σπυρίδωνα , το περίφημο λαογραφικό μουσείο των Μούρτζινων, τους τάφους των Διόσκουρων που ο μύθος λέει πως τους γέννησε η βασίλισσα της Σπάρτης Λήδα με τον Δία, που είχε μεταμορφωθεί σε κύκνο…
…γεμάτος από εικόνες, τόλμησα να επισκεφθώ για πρώτη φορά τον Άκοβο Αρκαδίας, τόπο καταγωγής μου, πολύ κοντά στην Μεσσηνιακή Μάνη όπου και ήρθα αντιμέτωπος με πρωτόγνωρες συναισθηματικές καταστάσεις, αφού από τις διηγήσεις κατάφερα να γνωρίσω λίγο καλύτερα τον πατέρα μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου