21 Μαρ 2011

με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης(μέρος δεύτερο)

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ

''Πίστεψέ με θα σ'αγαπώ αιώνια''
επαναλαμβάνει κάθε λεπτό ο θάνατος
στην αιωνιότητα

και κείνη βογκώντας
από δυστυχισμένη βεβαιότητα

αχ γιατί να μην είσαι ψεύτης

τον καταριέται.

ΕΚΜΑΓΕΙΟ ΕΝΟΧΗΣ

Γιατί άραγε να με αγαπούσε απόψε
τόσο πραγματικά εκείνο το όνειρο;
Γιατι μου έλεγε κράτα με
μη μ'αφήνεις να ξυπνήσω;

Ανησυχώ.Συνήθως
έτσι αγαπάμε την απώλεια.

Λες να μη με ξαναονειρευτεί αυτή η πολύ συνηθισμένη απώλεια;

ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ

Τι αντικοινωνικά που είναι τα όνειρα.
Ούτε φιλίες ούτε δεσμοί
μόλις μας δούν σβήνουν
σα σπίθα έκθετη σε θύελλα.

Ανθρωποφοβία;
Ίσως τραυματισμένο γόητρο
επειδή δουλεύουν εκεί κάτω
στα ορυχεία χαμένων ευκαιριών.

Είχαν βλέπεις κι αυτά
άλλα όνειρα.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Μέρες ούτε ξέρω πόσες
έχει να χτυπήσει το τηλέφωνο.
Το κινητό σου αίσθημα φραγή.

Η συσκευή εντάξει είπε ο τεχνικός
πρέπει να σκάψω
μήπως έχει βλάβη η επαφή

η επαφή βλάβη;αποκλείεται
αυτά συμβαίνουν μοναχά
στα παραμύθια τον αποπήρα

άλλωστε μπορώ και μόνη μου να σκάψω
ξέρεις πόσες σοβαρές βλάβες έχω θάψει;

για ρίξε μια ματιά στο μαύρο κουτί
μήπως έχει μπλοκάρει η ψυχραιμία
δεν εξαερίζεται η αναμονή
κι αυτή η υπερθέρμανση μετασχηματίζει
τις στιγμές να φαίνονται αιώνες

όπως αποφαίνεται
η εμπειρογνώμων υπερβολή.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΚΑΤ'ΟΙΚΟΝ ΝΑ ΜΕΓΕΘΥΝΟΥΜΕ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΜΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Μου είσαι τόσο άγνωστος
όσο η σάρκα των ονείρων
και το άγγιγμά της.

Σε ξέρω μόνο
ότι παράπεσε στα χέρια μου
κάποια φωτογραφία σου

το βλέμμα σου ανέβαινε
τη σκάλα κάποιου πλοίου
ανοιχτό το μπουφάν ανέμιζε
στραμμένο πρός να φύγει

φωτογραφία
σε μέγεθος μικρό διαβατηρίου
από το στέρνο κι απάνω.
Λιγότερος κι από μισός

και ιδού πως επιβιβάστηκες στη σκέψη μου
ολόκληρος ταξίδι.

ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ

Η ανυπομονησία
η καμιά απολύτως βιασύνη
ο τρόπος του λέγειν
ο τρόπος του σιωπάν
η επιμονή
η εύσχημη υποχωρητικότητα
το ζωηρό ενδιαφέρον
το ράθυμο ενδιαφέρον
το αμέσως
το κόμπιασμα
το εξαρτάται από τον καιρό
το ασχέτως καιρού
το πολύ επιθυμητό
το αξεκαθάριστα επιθυμητό
και το κατ'ανάγκην

έχουν ακριβώς τον τον ίδιο κωδικό:

αλήθεια πότε θα σε δώ;

Δεν είναι περίεργο;

Δεν υπάρχουν σχόλια: